تلاش بیخودی

جنب و جوشی کوتاه و بعد سکوتی طولانی...

مثل انگلی که بهت چسبیده و از داخل میخورتت

و اون حس نفرتی رو که بعدش بهت دست میده و بعدش میدونی که دیگه هیچ چیزی بعد اون نیست

حتی خودت

آدم رو تا اسفل السافلین بودن و نبودن میکشونه