دیگه حتی لحظه ای نمیتونم مسؤل فکرای بقیه در موردم باشم...
هر جور دلشون میخواد فکر کنن
حتی اون کسایی که برام مهم بودن
دیگه هیچی برام مهم نیست
فک میکنی هنوز بچه ام؟؟
اره درست فک کردی
چون خیری از بزرگی ندیدم
بزرگایی که کاری ندارن به جز اینکه پشت سر هم دیگه هزار جور حرف در بیارن
ادمایی که به هم دیگه اعتماد ندارن و فک میکنن همه میخوان سرشون رو کلاه بزارن
من بچه ام چون به ساده تربن دوستی ها هم احترام میزارم
اره من بچه ام
و ارزو میکنم هیچوقت بزرگ نشم
به نظرم این یکی از درجات تکامل روح انسانیست که خود خودت تو اولویت باشی و واسه خودت زندگی کنی و کاری به حرف کسی نداشته باشی.نه به نفع کسی باشی نه به ضرر کسی. فقط مال خودت باشی... اون وقت بیشتر می تونی از زندگیت لذت ببری...
اون کتابه که تو وبلاگم معرفی کردم فقط ادرسشو سایتشو تونستم بیزارم لینک نشد سو سوری
حرف تو هم درسته...
باید نشست بهش فک کرد
لینک هم خوبه...استفاده میکنیم
خب بچه ای پسرجان نیستی
حرص کجارومیخوری؟یبار به دنیا اومدی واسه خودت زندگی کن
منم دارم همینو میگم دیگه...
هنوز بچه ام...
من هم گاهی به این حالت دچار می شم!
به حالت " بزرگ زدگی"!
بزرگی اونقدر ها هم خوب نیست