جمع اضداد

بنا به یک اسطوره آفرینش مغولی: 

سگی وحشی , کبود , آبرنگ 

در آغاز آمد پدید از نهفت 

قضایش رقم زد سپهر بلند 

که ماده گوزنی ورا باد جفت 

و بدین گونه داستانی عشقانه شروع می شود:  

سگ وحشی با شهامت و قدرتش , ماده گوزنی با لطافت , اشراق و زیباییش. 

شکارچی و شکار به هم می رسند , به هم دل می بازند . بنا به قانون طبیعت , یکی باید دیگری را نابود کند... اما عشق , خوب و بد نمی شناسد , آبادی و ویرانی نمی شناسد , در عشق فقط حرکت است و بس .عشق قوانین طبیعت را تغییر میدهد در استپ های سرزمین قزاقستان , سگ وحشی حیوانی مادینه است . حساس است , مطابق غریزه اش شکار میکند , اما همزمان محجوب است . وحشی گری نمی کند , برنامه ریزی میکند . شجاع و محتاط و سریع است . در یک ثانیه از وضعیت آرمیدگی کامل بیرون می آید و به طرف هدفش می جهد . 

گوزن خصوصیات نرینه دارد ک سرعت , شناخت زمین . هر دو در دنیاهی نمادین خود سفر میکنند , دو ناممکن , هم را می یابند , و از آنجا که به سرشت و موانع درونی خود غلبه میکنند , دنیای ممکنات را هم دگرگون می کنند . اسطوره مغولی چنین است : عشق در سرشت های متفاوت ظاهر می شود. عشق در تضاد , نیرو میابد . عشق در رویارویی و دگردیسی دوام میابد.